ترجمه اختصاصی/ همه چیز درباره واکسن سرخجه

سرخجه چیست؟

 به گزارش سرویس خبری بهداشت‌نیوز سرخجه یک بیماری عفونی با منشا ویروسی است. چندین مطالعه داده‌هایی را به ما نشان می‌دهند که اهمیت بالینی این بیماری را برجسته می‌کنند. برخی از آنها به شرح زیر است:

در همه گیری بین سال های ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۵ بیش از ۲۰۰۰۰ کودک با نقص مادرزادی ناشی از سرخجه در ایالات متحده متولد شدند.در همین مدت، بیش از ۱۰۰۰۰ سقط خود به خود در مادران آلوده رخ داده بود.

بنابراین سازمان بهداشت جهانی این بیماری را علت اصلی نقص‌های مادرزادی والبته قابل پیشگیری با واکسن در کودکان می‌داند.طبق گفته کلینیک مایو، تشخیص علائم و نشانه‌های سرخجه به دلیل خفیف بودن آنها دشوار است. بیمار ممکن است تب خفیف، بثورات پوستی و حالت تهوع خفیف را تجربه کند حتی برخی از بیماران مبتلا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند.

انتقال بین بزرگسالان و نوزادان از طریق تماس مستقیم با غشاهای مخاطی یا خلط فرد آلوده است. از طرف دیگر از طریق جفت و از مادر به کودک یعنی از طریق جریان خون نیز منتقل می شود.

برای کودکان، سرخجه می تواند خفیف باشد، اما در زنان باردار بسیار جدی وشدید است.

چه واکسن هایی برای سرخجه وجود دارد؟

همانطور که مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) به ما می گوید واکسن سرخجه معمولاً به عنوان بخشی از واکسن ترکیبی به نام (MMR) تزریق می شود. این فرم ترکیبی از سه جزء ویروسی ضعیف شده است.

این واکسن به سیستم ایمنی اجازه می‌دهد تا برای سرخک، اوریون و سرخجه آماده شود و به طور موثر در برابر سرخک عمل کند. این کار توسط یک برنامه ترکیبی انجام می شود که اغلب شامل چندین تزریق است.

از سوی دیگر، واکسن‌های تک ظرفیتی نیز وجود دارد یعنی واکسن‌های منحصربه‌فرد برای این بیماری به تنهایی. در هر صورت، این یک ایمن سازی بدون عوارض جانبی جدی با اثربخشی ۹۵ درصد پس از یک نوبت تزریق است.

چه کسانی باید برای سرخجه واکسینه شوند؟

 واکسن سرخجه باید در دوران نوزادی تزریق شود. برای حداکثر درجه ایمنی ممکن، لازم است دوز آن در دو مرحله توزیع شود. 

این موارد به شرح زیر است:

اولین دوز:

 از ۱۲ تا ۱۵ ماهگی.

دوز دوم:

از ۴ تا ۶ سالگی.

این یک سناریوی ایده آل است اما در کشورهایی که ساختار بهداشتی ضعیفی دارند معمولاً تلاش اولیه برای واکسینه کردن همه افراد زیر ۴۰ سال انجام می شود. در صورت عدم امکان اولویت با زنان در سنین باروری است.

طبق سوابق سازمان جهانی بهداشت حداقل ۸۰ درصد از جمعیت باید در برابر سرخجه مصون باشند تا افرادی که نمی توانند واکسینه شوند به طور غیرمستقیم محافظت شوند. این یک گروه بزرگ غیر حساس ایجاد می کند.

چه کسانی نباید علیه سرخجه واکسینه شوند؟

اول از همه، تاکید بر این نکته ضروری است که واکسیناسیون یک الزام مدنی از طرف هر فرد سالم است. این یک انتخاب نیست، بلکه یک مسئولیت است.

با این حال متأسفانه بخش های خاصی از جمعیت وجود دارند که نمی توانند علیه سرخجه واکسینه شوند. موارد استثنایی در زیر ذکر شده است:

در افرادی که سابقه واکنش های آلرژیک شدید به (MMR) دارند باید از استفاده از واکسن اجتناب شود.

زنان باردار نمی توانند واکسن سرخجه را دریافت کنند. فقط بعد از زایمان مادر می توان این کار را انجام داد.

افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، چه به دلیل عفونت هایی مانند (HIV) یا درمان هایی مانند شیمی درمانی که باید از این نوع واکسیناسیون خودداری کنند.

معافیت های دیگری نیز وجود دارد، اما به صورت موردی و متفاوت است و معمولاً ماهیت گذرا دارد. واکسیناسیون علیه هر بیماری همیشه بهترین گزینه است، مگر اینکه توسط یک متخصص پزشکی نفی شود.

ضایعات سرخجه در بزرگسالان معمولاً به اندازه ضایعات در کودکان قابل توجه نیستند.

عوارض جانبی احتمالی:

طبق گفته انجمن پزشکان اطفال اسپانیا (AEP) عوارض جانبی نادر و خفیف است. تب خفیف که ممکن است ۵ تا ۱۵ روز پس از واکسیناسیون ظاهر شود که خود به خود برطرف می شود.

بیمار همچنین ممکن است اختلالات انعقادی یا دوره ای از تورم را تجربه کند. با این حال این عوارض جانبی بسیار نادر هستند.

واکسن سرخجه برای محافظت از زنان باردار:

همانطور که دیدیم تزریق واکسن (MMR) هر زمان که سلامت نوزاد یا بزرگسال اجازه دهد ضروری است. به لطف آن، بروز بیماری هایی مانند سرخک در جوامعی که این واکسن به طور گسترده تجویز می شود به ۱ درصد کاهش یافته است.

اگرچه سرخجه یک عفونت خفیف در کودکان و بزرگسالان است، اما جنین‌های زنان باردار در صورت قرار گرفتن در معرض این بیماری در معرض خطر جدی قرار می گیرند.

تاریخ : ۱۴ نوامبر ۲۰۲۲

منبع : step to health